skip to Main Content

WALTER PALM: ROMMELT HET KONINKRIJK DER NEDERLANDEN EEN OORLOG IN?

(Een eerdere versie van dit artikel is verschenen in het Antilliaans Dagblad van 18 februari 2019, op Caribisch Uitzicht van 19 februari 2019 en in het NRC van 20 februari 2019)

Op de dag dat het NOS-journaal aandacht besteedde aan de eenzaamheid van paarden, op 13 februari 2019 dus, landde een Amerikaanse admiraal op Curaçao. Deze Amerikaanse admiraal, een zekere Craig Faller, heeft sinds vorig jaar de leiding van de in Florida gevestigde ‘U.S. Southern Command’. Officieel was dit bezoek een kennismakingsbezoek. Formeel niets aan de hand dus.
Ook bracht de onlangs geïnaugureerde Colombiaanse president Iván Duque op dezelfde dag een kennismakingsbezoek aan de Amerikaanse president.

Humanitaire hulp
Deze ‘kennismakingsbezoeken’ zijn een stuk minder onschuldig in het licht van de geplande ‘humanitaire hulp’ op zaterdag 23 februari 2019 aan Venezuela. Op die dag zal er vanuit twee kanten (Brazilië en Colombia) ‘humanitaire hulp’ worden geboden aan Venezuela.  Ook Curaçao wordt beoogd als logistieke hub voor deze ‘humanitaire hulp’.
Deze ‘humanitaire hulp’ heeft een politieke kleur. Het is het stokpaardje van de zelfverklaarde en door Nederland erkende interim-president Juan Guaidó (http://www.walterpalm.com/erkenning-van-guaido-en-het-curacaos-belang/ )die hiermee een daad wil stellen precies één maand nadat hij zichzelf heeft uitgeroepen tot interim-president. President Nicolás Maduro is om politieke redenen sterk tegenstander van deze ‘humanitaire hulp’ en hij heeft zijn leger opdracht gegeven om onder meer de grensovergang bij Cúcuta (Colombia) waar inmiddels veel hulpgoederen zijn gearriveerd, te blokkeren.
President Nicolás Maduro is niet gekant tegen humanitaire hulp maar wel tegen Amerikaanse humanitaire hulp omdat hij dit ziet als steun voor zijn politieke tegenstander. Zo heeft Venezuela op 20 februari 2019 Venezuela medicijnen ontvangen van Rusland. https://nos.nl/artikel/2272592-maduro-laat-300-ton-russische-hulpgoederen-venezuela-wel-binnen.html .
De Amerikaanse ‘humanitaire hulp’ is hiermede een krachtmeting geworden tussen President Nicolás Maduro en interim-president Juan Guaidó. In opdracht van president Nicolás Maduro is op 21 februari 2019 de grens met Brazilië gesloten. Een dag eerder ging ook de zeegrens met Curaçao als het luchtruim op slot. https://nos.nl/artikel/2272688-venezuela-sluit-zeegrens-met-aruba-bonaire-en-curacao.html
De politieke kleur van de Amerikaanse ‘humanitaire hulp’ is de reden waarom het Colombiaanse Rode Kruis zich gedistantieerd heeft van deze ‘humanitaire hulp’. Deze organisatie is politiek neutraal en wil daarom ver blijven van dit politieke gekissebis.
Wat is de bedoeling op 23 februari 2019? De sympathisanten van de door Nederland erkende interim-president Guaidó moeten aan de Venezolaanse grens van Brazilië en Colombia het militaire cordon doorbreken en de door de Verenigde Staten gezonden hulpgoederen in ontvangst nemen en deze verspreiden onder hun aanhang. Van een ‘humanitaire hulp’ zonder onderscheid naar politieke kleur is dan natuurlijk geen sprake.
Deze ‘humanitaire hulp’ heeft naast de politieke, ook een militaire kleur. Deze civiele operatie kan uitlopen op een militair treffen als deze hulpgoederen met militair geweld door een buitenlandse mogendheid Venezuela worden binnengebracht.
Er waren signalen dat de zogenaamde ‘humanitaire hulp’ een voorwendsel was voor een Amerikaanse invasie in Venezuela. Zo berichtte op 14 februari 2019 de Cubaanse staatstelevisie dat Amerika bezig is met militaire opbouw in Santo Domingo en Puerto Rico (en.granma.cu/cuba/2019-02-14/us-military-adventure-against-venezuela-must-be-stopped). Dit bericht is later tegengesproken door minister Miguel Vargas van Buitenlandse Zaken van Santo Domingo en Elliott Abrams, speciale gezant van de Verenigde Staten voor Venezuela, die in 1991 is veroordeeld door zijn rol in het Iran-Contra schandaal onder president Ronald Reagan en daarna een president pardon kreeg van President George Bush in 1992. De Iran-Contra Operatie was gericht op ‘regime change’ in Nicaragua.
Op een persconferentie op 20 februari 2019 bracht de Cubaanse minister Bruno Rodríguez van Buitenlandse zaken naar voren dat naar zijn mening de Verenigde Staten onder het mom van humanitaire hulp een militaire invasie aan het voorbereiden zijn in Venezuela  (https://www.commondreams.org/news/2019/02/20/warning-us-military-intervention-venezuela-cuban-foreign-minister-denounces-failed). 

Invasie
Amerikaanse invasies in het Caribisch gebied zijn, net als orkanen, een bekend fenomeen. Zo vond in april 1961 de mislukte Varkensbaai invasie plaats waarbij Cubaanse ballingen, gesteund door de CIA, een poging deden om het linkse bewind van Fidel Castro omver te werpen. Op 25 oktober 1983 vond in opdracht van President Reagan een geslaagde invasie van Grenada plaats waarbij de Marxistische regering van Benard Coard werd afgezet. Later verklaarde President Ronald Reagan dat hij zijn ontbijt niet had laten onderbreken voor de invasie. De laatste Amerikaanse invasie in het Caribisch gebied was bijna dertig jaar geleden, namelijk op 20 december 1989 in Panamá nadat de toenmalige Panamese president Manuel Noriega de oorlog had verklaard aan Amerika.
Niet alleen zijn Amerikaanse invasies in het Caribische gebieden een bekend fenomeen, maar ook duikt één naam altijd op als er sprake is van een Amerikaanse invasie waar ook ter wereld en de term ‘regime change’ valt. En dan doel ik op John Bolton, tegenwoordig nationale veiligheidsadviseur van de Amerikaanse regering. Toen President George Bush junior een pakkende leuze zocht om het olierijke Irak binnen te vallen bedacht John Bolton ‘de as van het kwaad’, namelijk Irak, Iran en Noord-Korea. Nu heeft hij in een speech op 1 november 2018 bij de Miami Dade College’s Freedom Tower een nieuwe as van het kwaad geïntroduceerd, de ‘trojka of tiranny’: Cuba, Nicaragua en Venezuela, die alle drie een autoritair socialistisch bewind hebben (https://www.nbcnews.com/news/latino/ahead-elections-heavily-latino-miami-bolton-talks-tough-against-cuba-n929991
Toen het Venezuela economisch nog voor de wind ging, steunde dit land Cuba en Nicaragua met goedkope olie. Kennelijk is de strategie van John Bolton erop gericht om een ‘regime change’ te bewerkstelligen in Venezuela, waardoor ook de linkse regeringen in Cuba en Nicaragua als dominostenen zullen omvallen als zij hun financiële weldoener kwijt zijn.
De eerste stap voor ‘regime change’ was het lanceren van de voorheen obscure politicus Juan Guaidó als interim-president. Volgens de onderzoeksjournalist Max Blumenthal van het tijdschrift Gray Zone (https:// youtu.be/ 87Hc1Bs80Xg) was Juan Guaidó getraind door de CIA om Venezuela te destabiliseren gericht op ‘regime change’. Na één telefoontje van Mike Pence riep volgens deze onderzoeksjournalist Juan Guaidó zich uit tot interim-president. Rap daarna volgde uiteraard de erkenning van de Verenigde Staten. Juan Guaidó dus als marionet van de Verenigde Staten.
De tweede stap voor ‘regime change’ is dat de Verenigde Staten een militair conflict uitlokken met Venezuela bij het verlenen van de ‘humanitaire hulp’ op 23 februari 2019 waardoor er een invasie kan plaatsvinden.
In Latijns-Amerika is het maatschappelijk draagvlak voor Amerikaanse invasies buitengewoon beperkt. Toen de Amerikaanse president op 11 augustus 2017 bijvoorbeeld twitterde dat hij een Amerikaanse invasie in Venezuela niet uitsloot beleefde de met President Donald Trump sympathiserende Venezolaanse oppositie een ‘bijna-doodervaring’ want ze werden gezien als landverraders.

Risico’s invasie
In zijn toespraak bij de Florida International University op 18 februari 2019 bevestigde de Amerikaanse president opnieuw dat de militaire optie voor Venezuela niet is uitgesloten https://www.politico.com/story/2019/02/18/trump-speech-venezuela-1173606.
Er zou dus een Amerikaanse invasie in Venezuela kunnen plaatsvinden.
Militair gesproken is een eventuele invasie in Venezuela risicovol. Dat ondervond Simón Bolívar al in de negentiende eeuw toen hij Venezuela wou bevrijden van het Spaanse koloniale juk. Zijn eerste poging in 1810 mislukte. Het was de op Curaçao geboren Generaal Manuel Piar die hem ervan overtuigde om van strategie te veranderen en eerst het platteland van Venezuela alvorens een poging te doen om de hoofdstad Caracas te veroveren.
Venezuela is geen Panamá met drie miljoen inwoners of het piepkleine Grenada met honderdduizend inwoners. Met ruim 32 miljoen inwoners een territorium dat twee keer zo groot is als Irak, en een sterk leger is Venezuela echt van een andere orde.
Het Venezolaanse leger telt inclusief de militaire politie, 140 duizend leden. In het algemeen zijn de Venezolaanse militairen doodsbang om te deserteren, want de familie van deserteurs wordt geterroriseerd. Het is als in het beroemde liedje Hotel California: You can check out, but you can never leave.
Daar komt nog bij dat de militaire top, persoonlijke economische belangen heeft bij het voortbestaan van het regime van president Nicolás Maduro.
Naast het Venezolaanse leger kent Venezuela ook een burgermilitie. Deze Nationale Bolivariaanse Militie die door de voormalige Venezolaanse president Hugo Chávez in het leven is geroepen na een tegen hem gerichte mislukte militaire staatsgreep in 2002, bestaat uit hard core chavistas. Deze burgermilitie heeft tot taak om bij een Amerikaanse invasie het Amerikaanse leger een slag toe ter brengen in huis-aan-huis gevechten.  Volgens president Nicolás Maduro telt deze burgermilitie twee miljoen leden.
Naast het leger en de Nationale Bolivariaanse Militie zijn er ook de zogenaamde collectivos die scheurend op hun motoren en gekleed in het zwart als apocalyptische ruiters bij demonstraties dood en verderf rondzaaien met hun kogelregens.
Een Amerikaanse invasie wordt dus een bloedbad met in het Amerikaanse verkiezingsjaar 2020 of aan de vooravond daarvan, body bags van gesneuvelde Amerikaanse militairen.

Een militaire invasie in Venezuela kan grote geopolitieke gevolgen hebben want zowel Rusland als China hebben grote economische belangen in dit land. De gigantische oliereserves van Venezuela dienen als onderpand voor de omvangrijke leningen die Rusland en China hebben verstrekt aan Venezuela. Gegeven de grote economische belangen van deze twee landen in Venezuela, is het onwaarschijnlijk dat zij bij een invasie zullen wegkijken. De tijd dat het Caribisch gebied de achtertuin van Amerika is, is al lang voorbij. In het verleden hebben reeds gezamenlijke militaire oefeningen van Rusland en Venezuela plaats gevonden.
Gegeven de aanwezigheid van Russische militairen in Venezuela zou een Amerikaanse invasie in Venezuela kunnen leiden tot een militaire confrontatie tussen Amerika en Rusland. In het Caribisch gebied weten we dat een militair conflict tussen deze twee kernmachten altijd linke soep is. In oktober 1962, had het niet veel gescheeld of de Derde Wereldoorlog was uitgebroken door een conflict tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie over het plaatsen van kernraketten in Cuba.
Ook Cuba en Nicaragua zullen niet passief toekijken bij een Amerikaanse invasie in Venezuela. Er zijn geruchten dat er in het Venezolaanse leger Cubaanse adviseurs zijn.
Een Amerikaanse invasie in Venezuela kan dus zo maar uitlopen op een geopolitiek conflict met aan de ene kant de Verenigde Staten, Colombia en Brazilië. En aan de andere kant Venezuela, Rusland, China, Cuba en Nicaragua.

En Nederland dan? Een invasie van Venezuela door de Verenigde Staten kan ook Curaçao en dus het Koninkrijk der Nederlanden betrekken bij deze oorlog. Volgens het jaarverslag van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst reikt het luchtafweersysteem van Venezuela tot ver in het luchtruim van Aruba, Bonaire en Curaçao. In een dergelijk geval liggen de ABC-eilanden op schootafstand van Venezuela.
Op Curaçao is een Forward Operation Location (FOL) gevestigd van de Amerikaanse luchtmacht. Officieel is de USFOL gericht op het tegengaan van drugshandel vanuit het Caribisch gebied naar de Verenigde Staten door het detecteren en monitoren van verdachte vliegtuigen en schepen met hun gigantische AWAC’s. Maar Venezuela heeft de USFOL er meerdere keren van beticht dat het onder de dekmantel van drugsbestrijding Venezuela aan het bespioneren is. Deze verdenking zou een reden kunnen zijn om de USFOL en dus ook Curaçao aan te vallen. 

De hub

Het was toenmalig minister Stef Blok van Buitenlandse Zaken, die eerder als minister van Volkshuisvesting een ravage had aangericht op dat beleidsterrein met zijn roekeloze privatiseringsbeleid waardoor jaren later huren voor middeninkomens onbetaalbaar werd. Het was ook toenmalig minister Blok die op 18 juli 2018 uiterst discutabele uitspraken deed over multi-etnische en multireligieuze samenlevingen (http://www.walterpalm.com/artikelen/minister-blok-en-de-omgang-met-religieuze-en-etnische-diversiteit/ ).
Het was deze brokkenpiloot die aandrong op een logistieke hub op Curaçao voor de door President Nicolás Maduro zo verfoeide humanitaire hulp (https://nos.nl/artikel/2271828-curacao-moet-spil-worden-voor-hulp-aan-venezuela
De hub zou als een rode lap op een stier kunnen werken, en een extra reden voor Venezuela kunnen zijn om Curaçao aan te vallen. In het ‘worstcasescenario’ zou Curaçao en dus ook het Koninkrijk der Nederlanden een oorlog in kunnen rommelen. 
De vrees dat de beoogde hub een aanval van Venezuela zou uitlokken heeft op 18 februari 2019 tot veel commotie geleid op Curaçao. Er dreigde een algemene staking als protest tegen dit voornemen en een kabinetscrisis op Curaçao hing in de lucht. De kabinetscrisis en de algemene staking zijn bezworen doordat het Curaçaose kabinet zich op het standpunt stelde dat de hub alleen bedoeld was voor humanitaire hulp en geen militair karakter mocht hebben.
De Nederland bezoekende Venezolaanse onderminister Yvan Gil van Buitenlandse Zaken (van de regering Maduro), verzekerde tegenover de NOS op 18 februari 2019 dat Curaçao niet hoefde te vrezen voor een Venezolaanse aanval als er een hub zou worden gevestigd op dit eiland. Maar voegde hij eraan toe: “Als Curaçao en Nederland een hub willen creëren om Venezuela te destabiliseren, accepteren we dat niet”. (https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2272547-venezuela-zal-curacao-niet-aanvallen-zegt-venezolaanse-regering) En dat had toch een dreigende ondertoon.

Naschrift
Mijn waarschuwend artikel zorgde meteen in de Tweede Kamer voor de nodige beroering. De blunderende minister Blok werd terstond tot de orde geroepen. D66, VVD, Groen Links en SP vonden dat het kabinet álles op alles’ moet zetten om te voorkomen dat het Koninkrijk ‘een militair conflict wordt ingezogen’ (https://nos.nl/artikel/2272786-kamer-koninkrijk-mag-niet-in-militair-conflict-venezuela-gezogen-worden.html).
De beoogde ‘regime change’ in Venezuela is in 2019 op niets uitgelopen. Vijf jaar later deed zich een nieuw kans voor ‘regime change’ voor met de presidentsverkiezingen op 28 juli 2024. Net als bij de presidentsverkiezingen in 2018 werden presidentskandidaten uitgesloten van de presidentsverkiezingen en werden kiezers die niet op de hand waren van de Venezolaanse president bemoeilijkt om hun stem uit te brengen.
De uitslag van de presidentsverkiezingen wordt betwist. Volgens de Venezolaanse Kiesraad heeft de zittende President Nicolás Maduro met 51 procent gewonnen. De oppositie is van mening dat hun presidentskandidaat heeft gewonnen. Ze hebben op hun website gedetailleerd aangegeven hoe in driekwart van de stembureaus is gestemd. Dit op basis van de ‘actas’, de stemaktes die de stemcomputers in elk stemlokaal na het sluiten van de stembussen produceren. Hieruit zou blijken dat Edmundo González met 67% van de stemmen heeft gewonnen tegenover 30% voor Maduro. Een analyse van Washington Post bevestigt de mening van de oppositie  https://www.washingtonpost.com/world/2024/08/04/maduro-gonzalez-election-actas-analysis/
De Verenigde Staten zien oppositiekandidaat Edmundo González als winnaar (https://nos.nl/artikel/2531367-vs-ziet-oppositiekandidaat-als-winnaar-verkiezingen-venezuela ). Rusland, China en Cuba vinden dat Nicolás Maduro de presidentsverkiezingen heeft gewonnen (https://nos.nl/artikel/2530743-latijns-amerikaanse-landen-willen-openheid-rond-verkiezingsuitslag-venezuela ). De linkse presidenten van Mexico, Colombia en Brazilië vroegen de Venezolaanse regering om de uitslagen per stembureau.
Nederland, inclusief het Caribische deel van het Koninkrijk, volgt de lijn van de Europese Unie en zal de verkiezingsuitslag niet accepteren zonder bewijs van transparantie en eerlijkheid (https://nos.nl/artikel/2531037-europese-unie-erkent-verkiezingsuitslag-venezuela-niet ).
Nadat hij ongeveer een maand verbleven heeft in de residentie van de Nederlandse ambassade is oppositiekandidaat Edmundo González op 7 september 2024 met een Spaans militair vliegtuig naar Spanje vertrokken waar hij politiek asiel heeft gekregen https://nos.nl/artikel/2536405-venezolaanse-oppositieleider-in-spanje-geland-krijgt-politiek-asiel 

 

 

 

Back To Top