Gelegenheidsgedichten van Walter Palm

Laat je inspireren door de losse gedichten die Walter Palm heeft geschreven!

Voor wie suïcide overweegt

Als je overweegt
om een streep te trekken
door je leven.

Als je overweegt
om een punt te zetten
achter je leven.

Denk dan
aan door droogte verdoofde bloemen
die na de regentijd weer opbloeien.

Bedenk dan
dat ook jij weer kunt opbloeien
als deze tegenwind draait en je zeilen bollen.

Bedenk vooral dat na elke nacht
hoe donker, somber en God verlaten dan ook
de zon weer opkomt, het licht weer terugkomt.

De volle maan en de gulle lach.

Bij de lezing bij het Antilliaans
Netwerk, elke laatste vrijdag van de maand,
schittert altijd een volle tropenmaan.

En als de zaal siddert
van emotie, dan schildert
een fel protest de zilveren
sterrenhemel tintelend rood.

Maar altijd klinkt een gulle Caraïbische lach,
zo luid dat het hoorbaar
is tot aan de andere kant van de oceaan.

Het heeft Hare Majesteit behaagd…

Gedecoreerden
verleggen grenzen,
verkennen het heelal,
scheppen kunstwerken,
herstellen monumenten,
helpen mensen,

en wenken,
inspireren eindeloos
met hun door de Kroon gedecoreerde
goede voorbeeld.

De weduwe van Indië

De weduwe van Indië knipoogt verleidelijk
als de lome zomerzon
schittert op de Hofvijver.

Niet langer stroomt
het bloed door haar aderen.
Gedempt haar grachten.

Gedempt haar Indische stem.
Gedempt haar felle geuren.
Gedempt haar schelle kleuren.

Gedwee en lijkbleek
de weduwe van Indië
verdwenen haar Stille Kracht.

Curaçao en ik

Curaçao dat zijn bladeren,
dat zijn de groene bladeren
van de boom in onze tuin
waar ik als baby
mijn gedachten in liet dwalen.

Curaçao dat zijn bladeren,
dat is het luchtpostpapier
van de liefdevolle brieven
van mijn moeder,
toen ik moederziel alleen
en ver van huis studeerde.

Curaçao dat zijn bladeren,
dat zijn de vergeelde pagina’s
met beelden van mijn herinneringen
die verwaaien op de passaat
en verglijden in de avondschemer.

Ateliers en beeldende kunstenaars

Ateliers etaleren het creatieve proces
van de beeldend kunstenaar: het beeld in wording,
de worsteling en het resultaat.

In beelden vangen de beeldende
kunstenaars hun visioenen en dromen,
hun realiteit en regenbogen.

Met de beeldende kunstenaars
de verbeelding aan de macht
en geen oceaan tussen Curaçao en Nederland.

In de schaduw van de bomen bij de Waterkant

Hoe zoet is het dromen
in de schaduw van de bomen bij de Waterkant.

Hoe zoet is het dromen
dat je kunt ontsnappen aan de lome hitte
in de schaduw van de bomen bij de Waterkant.

Hoe zoet is het dromen
van die vurig rode fayalobi’s
die eeuwig een ode brengen aan de liefde.

Ach, hoe zoet is het dromen
en die grote, boze vogel even te vergeten.

Die grote, boze, zwarte vogel
met ogen als kogels.

Die grote, boze, zwarte vogel
die de Dood heet.

Hoe zoet is het dromen
dat zullen aanmeren cruiseschepen
met hun hemels eten.

Hoe zoet is het dromen
van verfrissende regenbui
die verdrijft verstikkende hitte.

Hoe zoet is het dromen
van woeste wolkbreuk die voorgoed
wegspoelt alle mogelijke tegenspoed.

Hoe zoet is het dromen
van een liefde voor altijd,
eeuwig als deze stromende rivier.

Hoe zoet is het dromen
in de schaduw van bomen bij de Waterkant.

De passaat en de eilanden overzee

Voor Dennis Rosheuvel

Nog een keer
krult de passaat zijn lippen
en blaast hij weer.

Blaast de passaat,
verjaagt hij de wolken.

Blaast de passaat
bolt hij de golven.

Blaast de passaat
maar de Nederlandse eilanden overzee
blijven stokstijf staan.

Blaast de passaat
maar de Nederlandse eilanden overzee
blijven als een rots in de branding.

Blaast de passaat
maar de Nederlandse eilanden overzee
blaast hij niet bij elkaar.

Kerstmis

Die zilveren lokroep
die eens per jaar tegen Kersttijd klinkt.

Die zilveren lokroep
uit een onbezoedeld verleden
toen het leven nog geen droevig
vertoeven was aan de oevers van de dood.

En met Kerstmis,
verdoezelen we Kain en Abel,
bloeit weer even op het onbezoedelde,
overspoelt gemoedelijkheid alles,
worden tegenstellingen verzoend,
vloeit de mensheid even, heel even samen
tot een harmonieus lied,
het ontroerende, gouden lied van Kerstmis.

De Mazurka

Geboren en getogen
ben je in Polen.
Jouw ouders de volksdansen
mazur en kujawiak.

Op de Noordoostpassaat
ben je in de tropen
komen aanwaaien
helemaal vanuit Polen.

De driekwartsmaat
je kompas, metamorfose
je kompaan, je scheepsmaat
op je reis vanuit Polen.

In tussenstop Parijs
gaf Chopin je een nieuw gewaad
veranderde je als “My fair lady”
van boerse volksdans in verfijnde salonmuziek.

Aangekomen vanuit Polen
in de tropen, werd je betoverd
tot een chique “ Belle Créole”
versierd met syncopes.

Mijn grootvader Jacobo Palm
en vele andere componisten
wist je te inspireren en te bekoren
met je symbiose van Polen, Chopin en tropen.

Bevlogen artiesten,
levende en dode,
brengen een vurige ode
aan je bewogen en eeuwig leven.

Ter gelegenheid van het Koninkrijksconcert op 15 december 2012 dat gewijd was aan de mazurka, heeft Walter Palm het gedicht “De mazurka” geschreven. Het Koninkrijksconcert werd geopend met dit gedicht. De auteur droeg het gedicht uit zijn hoofd voor ten overstaan van HM de Koningin en de Kroonprins Willem-Alexander en andere gezagsdragers zoals de premiers van Aruba, Curaçao en Sint Maarten; de ministers Plasterk en Opstelten en Burgemeester Aboutaleb van Rotterdam.

Ter gelegenheid van de presentatie op 13 mei 2012 van het boek “Azijn in mijn aderen” van Orchida Bachnoe, dat suïcide onder Hindostaanse meisjes als onderwerp heeft, heeft hij het gelegenheidsgedicht “Voor wie suïcide overweegt” gepresenteerd.

Op 29 oktober 2010 presenteerde Walter Palm ter gelegenheid van de lustrumviering van het Antilliaans Netwerk waarvan hij de eerste voorzitter is, het gelegenheidsgedicht: De volle maan en de gulle lach. Dit gedicht is geïnspireerd op het feit dat bij de maandelijkse bijeenkomsten van het Antilliaans Netwerk
de emoties soms hoog kunnen oplopen, maar er wordt ook altijd gelachen.

Speciaal voor het boek “Lintjesregen” (ISBN: 9789046805381) van Orchida Bachnoe dat op, 30 januari 2009 is verschenen, heeft hij het gedicht “Het heeft Hare Majesteit behaagd…” geschreven.

Op 26 mei 2008 is het gedicht “Curaçao en ik” gepubliceerd in het boek “De Antillen en ik” dat onder redactie van John Leerdam is verschenen bij Uitgeverij Meulenhoff i.s.m. “de Volkskrant” ( ISBN 978 90 290 8158 0). Inmiddels is dit boek herdrukt.

Ter gelegenheid van het Haagse festival “Poëzie op pootjes”, dat als onderwerp heeft gedichten over Den Haag, schreef hij het gedicht “De weduwe van Indië”. Dit gedicht werd uitverkoren om als één van de meer dan vierhonderd inzendingen, op de slotmanifestatie van dit festival op 21 februari 2008 gepresenteerd te worden.

Op 19 november 2007 is het gelegenheidsgedicht “Ateliers en beeldende kunstenaars” gepubliceerd in “Artists from Curaçao” (ISBN 978-90-810998-2-0) een fotoboek van Sinaya Wolfert dat ateliers van Curaçaose kunstenaars tot onderwerp heeft.

Het gedicht “In de schaduw van de bomen bij de Waterkant” is speciaal geschreven ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van sociëteit “De Waterkant” in Den Haag. Het is op 14 januari 2007 in première gegaan tijdens een door deze sociëteit georganiseerde culturele avond.

Het gelegenheidsgedicht “De passaat en de eilanden overzee” is geschreven voor het proefschrift “De toekomst van de Nederlandse Antillen in staatsrechtelijke verhouding” van Dennis Rosheuvel over staatkundige relaties op de Antillen. De promotie van Dennis Rosheuvel vond op 31 mei 2005 in Leiden plaats.

Ter gelegenheid van de publicatie van een selectie van zijn gedichten uit zijn gedichtenbundel “Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker” in de Kerstbijlage van “Antilliaans Dagblad” in 2003, schreef hij speciaal voor deze publicatie het gedicht “Kerstmis”.